Słupia spływa ona na wysokości około 178 m n.p.m. z torfowisk koło Siera-owskiej Huty na Pojezierzu Kaszubskim, a kończy bieg, uchodząc i Ustce do Bałtyku. Ten ciekawy szlak kajakowy ma wielki atut: 62-kilometrowy odcinek z Sulęczyna do Gałęźni Małej w regulaminach GOK-PTTK widnieje w wykazie górskich szlaków kajakowych. Kolejnym nagnesem są hydrotechniczne zabytkowe budowle kilku elektrowni z lat 898-1926 oraz związane z nimi sztolnie, kanały, zapory ziemnei syfony. Powoduje to konieczność przenoszenia lub nawet przewo-:enia kajaków czasami na znaczne odległości. Niedogodności te wyna-oradza jednak możliwość oglądania wyjątkowego w Europie systemu mergetycznego.
W górnym biegu Słupia przepływa przez liczne jeziora. W środkowym, w wyniku spiętrzeń wody, powstały zalewowe zbiorniki Konradowo i Krzynia. Rzeka zmienia kilkakrotnie kierunek biegu, zataczając szerokie łuki. Zmienia się również szerokość i głębokość koryta. W dolnym ej biegu dno jest kamieniste, z głazami, progami, bystrzami i mieliznami. Na krótkich odcinkach rzeka ma charakter przełomowy. Szczególnie nteresujące są odcinki w obrębie Pojezierza Bytowskiego i Wysoczyzny 'olanowskiej między jeziorami Zukowskim a Głębokim, gdzie Słupia est dziką śródleśną rzeką. Do ciekawszych zaliczyć trzeba odcinek z długim i krętym jeziorem zaporowym Konradowo oraz na Równinie Słupskiej, gdzie rzeka podcina zachodnie krańce Wysoczyzny Damnickiej. Poniżej Słupska pojawia ię pasmo wzniesień zwanych Włynkowskimi Górami.
Znaczna część trasy spływu wiedzie przez objęte ochroną leśne tereny Parku Krajobrazowego Dolina Słupi. Ten największy z 9 parków krajobrazowych w woj. pomorskim powstał w 1981 r. Zajmuje wraz z otuliną 83 170 ha. Obejmuje obszar środkowego biegu rzeki i jej zlewni od oszycy do drogi Krępa-Łosino. Jest parkiem typu dolinnego. Lasy, najczęściej bory sosnowe, zajmują 72%. Do bardzo interesujących formacji roślinnych należą torfowiska, a wśród nich szczególnie cenne torfowiska wysokie. Ważnym elementem krajobrazu są jeziora lobeliowe porośnięte reliktową roślinnością. Ilość roślin naczyniowych parku liczy 748 gatunków, a wiele z nich to gatunki chronione, cenne, rzadkie i ginące. Na uwagę zasługuje gniazdowanie gągoła, błotniaka zbożowego, kani rdzawej, bielika, orlika krzykliwego i puchacza - ptaków zagrożonych i wpisanych do "Polskiej czerwonej księgi zwierząt". Ze względu na różnorodność i bogactwo awifauny obszar parku został uznany za jedną z 118 ostoi ptaków w Polsce.
Płynąc tą żywą, dynamiczną i zmienną krajobrazowo arterią, należy pamiętać, że w parku można biwakować jedynie w przygotowanych specjalnie dla kajakarzy sześciu przystaniach. Miejsca te mogą być doskonałą bazą wypadową do zwiedzania ciekawych i atrakcyjnych zabytków techniki - elektrowni wodnych czy osobliwości przyrodniczych. Dyrekcja parku prosi również, aby w czerwcu i początkach lipca ograniczyć liczbę spływów z uwagi na okres lęgowy rzadkich gatunków ptaków.
